Definicja Artykulator

Co znaczy ARTYKULATOR: Artykulatory umożliwiają poprawne odtworzenie artykulacyjnych ruchów żuchwy /symulator ruchu 3d/.
1885r. Bonwill zbudował symulator przeciętny z poziomym przebiegiem ruchu stawowego i pierwszy łuk twarzowy,wynalazł metodę montowania modeli na podstawie trójkąta równobocznego o boku długości 10cm,
Heys,Christensen wprowadzają modyfikacje,
1906r.Walker,Gysi opracowali zasadę wyznaczania kąta stawowego,stworzyli artykulator z możliwością regulacji nachylenia toru stawowego kłykcia.odkryli także,iż przestrzenne przemieszczenie żuchwy jest wyznaczane nie tylko poprzez prowadzenie stawów, lecz i poprzez zęby sieczne.W artykulatorze Gysi Simplex po raz pierwszy pojawił się sztyft i 45* talerzyk sieczny, a nachylenie drogi stawowej wynosiło 33*,
1925r. Spreng,Weber zastosowali wykresy ruchów granicznych żuchwy do wyznaczenia położenia żuchwy względem szczęki, w tym relacji centralnej,
1934r. McCollum opracował łuk twarzowy do kinematycznej techniki wyznaczania granicznej osi zawiasowj żuchwy,podał metodę trójwymiarowej zewnątrzustnej rejestracji ruchów żuchwy z zastosowaniem centralnego sztyftu podpierającego – gnatografu
Łuk twarzowy
ich zasadniczą rolą jest rejestracja stosunków geometrycznych pomiędzy powierzchnią zwarciową a centryczną pozycją kłykci, co w konsekwencji doprowadza do prawidłowego zamontowania modelu szczęki albo żuchwy względem osi obrotu artykulatora. Rejestracja stosunków okluzyjnych względem osi zawiasowej może odbywać się w odniesieniu do stawów albo w odniesieniu do czaszki.Kinematyczny łuk twarzowy pozwala na zindywidualizowaną rejestrację w odniesieniu do stawów i sprowadza się do przestrzennego przyporządkowania płaszczyzny okluzyjnej żuchwy względem arbitralnie wyznaczonej jej osi obrotu i przełożenia całej zarejestrowanej sytuacji z pacjenta do artykulatora /Condylator/.
przeciętne łuki twarzowe służą do rejestracji w odniesieniu do czaszki i wówczas płaszczyzna okluzjna szczęki zostaje przyporządkowana punktom osi zawiasowej, wykorzystując stosunki anatomiczne pomiędzy otworem słuchowym zewnętrznym a głową żuchwy. Dodatkowymi punktami odniesienia dla przeciętnych łuków twarzowych są punkty podoczodołowe (infraorbitale) albo pkt. podnosowy (subnasale).Wymienione czaszkowe punkty odniesienia są odnośnikami do płaszczyzn referencyjnych tzn. płaszczyzny Frankfurckiej Horyzontalnej albo płaszczyzny Campera.
Integralną częścią artykulatorów są łuki twarzowe, których zasadniczą rolą jest rejestracja stosunków geometrycznych pomiędzy powierzchnią zwarciową
a centryczną pozycją kłykci /przestrzenne, trójwymiarowe umieszczenie szczęki w odniesieniu do osi zawiasowej/. Rejestracja danych dzięki łuku twarzowego trwa ok. 3 min.. Użycie łuku twarzowego u pacjenta skutkuje zindywidualizowanie trójkąta Bonwilla, co w konsekwencji doprowadza do prawidłowego zamontowania modelu szczęki albo żuchwy względem osi obrotu artykulatora. Zabieg ten przyczynia się do właściwej reprodukcji promienia ruchu powierzchni okluzyjnej zamontowanych modeli. Sposobność indywidualnego nastawienia przedmiotów stawowych artykulatora umożliwia pełniejszą symulację
ruchów i dokładność wykonywanych uzupełnień protetycznych.
po zamontowaniu w artykulatorze (przy zastosowaniu gipsu artykulacyjnego) modelu przeniesionego z łukiem twarzowym, schemat przeciwstawny należy złożyć
wykorzystując rejestraty z wosku (na przykładAluminax) albo silikonu (typu bite registration), czy na podstawie wykresu łuku gotyckiego wyznaczonego poprzez centralny sztyft podpierający. Podsumowując łuki twarzowe służą do określenia położenia szczęk względem stawów albo płaszczyzn czaszki, mają wykorzystanie w wyznaczaniu środków obrotu wyrostków kłykciowych, a również znajdują użycie w ustalaniu strzałkowej i poziomej drogi wyrostków kłykciowych w czasie zewnątrzustnej graficznej rejestracji ruchów żuchwy. Podział Konstrukcyjny Artykulatorów:
-arcon /przedmioty odtwarzające kłykcie stawowe znajdują się w ramieniu dolnym urządzenia a //przedmioty naśladujące dół stawowy w górnej jego części, a więc analogicznie jak ma to miejsce w jamie ustnej/,(droga stawowa w szczęce, głowa stawowa w żuchwie),
-nonarcon / ///przedmioty naśladujące dół stawowy znajdują się w ramieniu dolnym urządzenia a / ////przedmioty odtwarzające kłykcie stawowe w górnej jego części, a więc odwrotnie niż ma to miejsce w jamie ustnej/,(droga stawowa w żuchwie, głowa stawowa w szczęce),
Podział Wg Nastawialności:
-nienastawialne /przeciętne/,
konstrukcyjnie zaprogramowane pochylenie drogi stawowej kłykci na 30* do płaszczyzny Campera,
kąt Bennetta 15*/30*,
prowadzenie brzegów siecznych 10*-15*,
umożliwiają symulację ruchów bocznych żuchwy /Stratos 100, Protar 3/5/,
płaszczyzna protetyczna jest równoległa do podstawy artykulatora,
2,5cm od stawów
linia pośrodkowa znajduje się w połowie odległości między stawami,
pkt. sieczny znajduje się w jednakowej odległości od stawów /trójkąt Bonwilla/ 10-11 cm,
-półnastawialne /półindywidualne/,
sposobność skokowej albo płynnej regulacji nachylenia drogi kłykci stawowych, kąta Bennetta, natychmiastowego przesunięcia bocznego (ISS), czy odległości pomiędzy głowami stawowymi.Artykulatory półnastawialne reprodukują kierunek i krańcowe punkty ruchu kłykci, lecz nie rejestrują ich drogi pośredniej, gdyż powierzchnie stawowe tych artykulatorów są regularnie proste /QuickMaster, Stratos 200/300, Protar 7/9, SAM, WhipMix, Condylator, Artex/,

sposobność odtworzenia ruchów prostolinijnych,
nastawialność nachylenia drogi stawowej w płaszczyźnie środkowej,
kąt Bennetta,
-nastawialne /indywidualne/,
zaprojektowano je pod kątem symulacji pełnej charakterystyki ruchów granicznych, krzywizny i kierunku nachylenia drogi kłykci, drogi i kąta Bennetta, ISS i odległości międzykłykciowej.Dzięki kinematycznemu wyznaczeniu położenia osi zawiasowej i pełnemu zaprogramowaniu urządzenia można osiągnąć precyzyjną reprodukcję ruchów żuchwy /Reference, Denar, Stuart/,
zwieraki/okludatory są najprostszymi artykulatorami nienastawialnymi /zwierak druciany Baltersa,Biokop/ i umożliwiają jedynie ruch zawiasowy w obrębie szpary spoczynkowej /głowa żuchwy podlega rotacji bez przemieszczenia/.nie odtwarzają prawidłowego ruchu przywodzenia żuchwy, z racji na niepoprawnie zlokalizowaną oś obrotu względem realnej osi zawiasowej pacjenta.mniejszy promień ruchu w zwierakach jest powodem błędów występujących na powierzchniach okluzyjnych wykonanych w nich uzupełnień protetycznych.
Rejestracja:
-wewnątrzustna,
kęski zwarciowe centryczne, kęski doprzednie (ustawienie nachylenia drogi stawowej) i ekscentryczne (regulacja kąta Benetta),sposób FGP (functionally generated path technique) z rejestracją istniejącego prowadzenia zębów z pasywnym prowadzeniem stawowym,
sposoby:aksjografia, pantografia, kondylografia,
-zewnątrzustna,
mechanizm ultradźwiękowy (Arcus Digma), optoelektroniczny (Condylocomp), elektroniczny (Cadiax),
-paraokluzalna,
robota z kompletnie nastawialnymi artykulatorami jest bardzo czasochłonna i trudna technicznie,dlatego wykorzystanie tych urządzeń jest sugerowane
u pacjentów, u których dolegliwości mięśni i stawów nie zostały wywołane pierwotnymi zmianami relacji żuchwy do szczęki, ale są następstwem
parafunkcji okluzyjnych spowodowanych stresami.ciało tłuszczowe,różne szerokości szpar stawowych,
sporo czynników ogranicza czynność artykulatorów powodując, ,iż są one sztywnymi mechanicznymi urządzeniami. Nawet dzięki indywidualnego nastawiania nie można uzyskać pełnego obrazu fizjologicznej ruchomości zębów, deformacji kości czy podatności krążka śródstawowego.Dokładność symulacji ruchów żuchwy jest także ograniczona mechaniczną budową powierzchni prowadzących, dokładnością rejestracji i montażem modeli, a również możliwością odkształcania laboratoryjnych materiałów pomocniczych. Konieczne jest, by każde wytworzone uzupełnienie protetyczne było przymierzone i sprawdzone w okluzji i artykulacji w jamie ustnej. Układ stomatognatyczny pacjenta jest gdyż najprecyzyjniejszym symulatorem, tak zwany „artykulatorem absolutnym”. wykorzystanie w praktyce codziennej artykulatorów z możliwością zindywidualizowania wybranych parametrów pozwala na wyeliminowanie jatrogennego oddziaływania protez i ich czasochłonnego dostosowania do poprawnych warunków okluzyjnych,jak ma to miejsce w razie zastosowania nienastawialnych zwieraków.
KaVo PROTARevo 2-9
Wygładzone powierzchnie, pomniejszenie ilości przedmiotów wystających dla łatwiejszego oczyszczania,
Mniejsza waga artykulatora dzięki nowoczesnym materiałom konstrukcyjnym,
Bardziej precyzyjne nastawianie dzięki większej skali regulacji,
Magnetyczne mocowanie modeli, nawet bez split cast,
Prezentacja
Odpowiednie zaprezentowanie pracy protetycznej ma wpływ także na jej późniejszy odbiór,
Oprawa pracy protetycznej zawsze jest ważne, czy jest ona prezentowania lekarzowi poprzez metoda, czy także pacjentowi poprzez lekarza,
Wygląd kliniczny PROTARevo nie pozostawia wątpliwości co do wysokiego standardu higienicznego w gabinecie i pracowni technicznej,
Precyzja Pracy
Efekt w wykonaniu pracy protetycznej zależy w sporym stopniu od precyzji. Ścisłe przyleganie koron protetycznych do filarów, i odpowiednie ukształtowanie powierzchni zgryzowych koron maja główne znaczenie dla powodzenia klinicznego leczenia protetycznego,
Precyzja wykonania powierzchni zgryzowych w pracy protetycznej zależy od precyzyjnego artykulatora w rękach doświadczonego metoda dentystycznego,
Ergonomia Pracy
Wygodne i łatwe w uchwyceniu kształty i powierzchnie nowego PROTARevo,
Unikalny design zgodny z zasadami ergonomii,
Każdy faza wykonywania pracy protetycznej to specjalnie zaprojektowane ustawienie artykulatora, gwarantujące doskonały dostęp i widoczność w momencie pracy,
Dodatkowe mocowanie w górnej części artykukatora zapobiega niezamierzonemu rozmontowaniu modeli, nawet przy otwartych zamkach centrycznych,
Ruchy artykulatora są kontrolowane poprzez / /////przedmioty sprężynujące,