Definicja Mioterapia

Co znaczy MIOTERAPIA: /Czynnościowa Ortopedia Szczękowa, COS/ właściwe wykorzystanie sił pochodzących z mięśni może oddziaływać na natężenie i kierunek wzrostu układu stomatognatycznego,
ma na celu zharmonizowanie działania poszczególnych grup mięśni i wzmocnienie układu nerwowo-mięśniowego a czasami powiększenie zakresu ruchów w stawach skroniowo-żuchwowych. wszelakie zaburzenia czynności układu mięśniowego powodują zmiany w narządzie żucia. ćwiczenia stanowią formę reedukacji przy dysfunkcjach oddychania, żucia, połykania albo mowy,
SER=stereotyp /przerwanie/->eliminacja /zaburzeń/->równowaga /mięśniowa/
Wilhelm Roux,
A.Rogers,
Wielokąt Posela,
Matryca Czynnościowa Mossa:
mięśnie,naczynia /matryca czynnościowa dla kości/,
akryl /matryca czynnościowa dla wyrostka zębodołowego/,
wykorzystanie:
postępowanie zapobiegawczo-lecznicze,
wspomaganie działania aparatów leczniczych,
utrzymanie wyników w okresie retencyjnym,
zalecenia:
odpowiednie dla wieku i poziomu intelektualnego pacjenta,
ćwiczenie przed lustrem /większe zainteresowanie i samokontrola/,
ćwiczenie przed posiłkiem /większa staranność i regularność/,
na widoczne efekty czeka się kilka miesięcy, w momencie których należy kontrolować pacjenta, gdyż skuteczność ćwiczeń zależy od jego nastawienia.
ćwiczenia nie sprawdzane=ćwiczenia niepotrzebne.
warunek:
nieujemny test czynnościowy,
Lista treści
1 Rodzaje
2 Zaburzenia Dotylnie
3 Zaburzenia Doprzednie
4 Zaburzenia Poprzeczne
5 Zaburzenia Pionowe
6 Oddychanie Poprzez Usta I Hipotonia Warg I Policzków
7 Wskazania
Rodzaje
czynne /wykonywane samodzielnie,świadome napinanie mięśni hipotonicznych/,
izometryczne /napinanie do gwizdania/,
prowadzone /cofanie żuchwy ręką/,
wolne /ćwiczenie Rogersa,max. wysuwanie żuchwy,cofanie żuchwy w czasie przywodzenia/,
oporowe /wzmacniające siłę i wytrzymałość mięśni/,
mogą być służące powyżej 4 roku życia,
bierne /wykonywane dzięki innych osób albo przyrządów,przy całkowitym rozluśnieniu mięśni,mogą być służące w każdym okresie życia/,
odpowiednie układanie głowy dziecka w momencie snu i czuwania,
właściwa pozycja przy karmieniu,
językowe /wyeliminowanie wtłaczania języka pomiędzy łuki zębowe prowadzącego do zgryzu otwartego przedniego przy niemowlęcym typie połykania/, leczenie jest trudne,regularnie stosuje się jednocześnie zapory dla języka mocowane do płytki przedsionkowej,podniebiennej albo aparatu blokowego /dzieci przedszkolne/ albo do aparatu regulacyjnego albo blokowego /dzieci szkolne/,
przełykanie śliny z jednoczestnym utrzymywaniem koniuszkiem języka gumki albo rodzynki 1cm za siekaczami górnymi,
klaskanie językiem,
wargowe /przy oddychaniu poprzez usta/,
ćwiczenie Skalouda - wciągnięcie powietrza poprzez nos i przemieszczenie go do przedsionka bez otwierania ust, płukanie ust powietrzem i wypuszczanie,
gwizdanie,
płytka przedsionkowa /stawianie oporu przy wyjmowaniu/,
dmuchanie w wiatraczek,
mioterapię stosuje się szczególnie u dzieci, u których występują stłoczenia zębów albo nie są obecne szpary fizjologiczne zapowiadające stłoczenia. gryzienie twardych pokarmów /sucharki, rzepa, rzodkiewka, marchewka/ skutkuje rozbudowę łuków zębowych. jeżeli u 5 letniego dziecka guzki zębów trzonowych nie są starte, należy je oszlifować w celu ułatwienia żucia.
Zaburzenia Dotylnie
/wzmocnienie mięśni wysuwających żuchwę/
wciąganie i zagryzanie wargi górnej przy wychyleniu siekaczy górnych,
wysuwanie żuchwy maksymalnie i utrzymywanie poprzez 3-5sekund,
dmuchanie na watkę albo wiatraczek trzymany nad głową,
wywieranie ucisku koniuszkiem języka na wewnętrzną powierzchnię siekaczy dolnych i wyrostek przy rozwartych łukach /tyłozgryz częściowy/,
cofanie palcem wskazującym siekaczy górnych razem z wyrostkiem /tyłozgryz rzekomy/,
ćwiczenie Rogersa /<7r.ż.,tyłożuchwie czynnościowe,tyłozgryz całkowity/ - pozycja na baczność, wysunięta klatka piersiowa, ręce odchylone do tyłu, dłonie na zewnątrz, głowa odchylona do tyłu, ,max. wysuwanie żuchwy,
Zaburzenia Doprzednie
/wzmocnienie mięśni cofających żuchwę/
stawianie palcami oporu na bródce przy ruchu przywodzenia żuchwy,
nagryzanie zębami górnymi na wargę dolną,
oparcie drewnianej szpatułki o zęby sieczne górne i powierzchnie wargowe zębów siecznych dolnych,
standardowa albo indywidualna równia pochyła,
żucie twardych pokarmów z założoną procą bródkową,
przywodzenie żuchwy do kontaktu z założoną procą bródkową,
przywodzenie żuchwy do kontaktu siekaczy tet-a-tet i ewentualnie układanie końca języka na tylnej części podniebienia,
uciskanie palcem wskazującym siekaczy dolnych i wyrostka przy rozwartych łukach /przodozgryz częściowy/,
ćwiczenia dogryzania: dociskanie zębów górnych do dolnych po uzyskaniu nieznacznego nagryzu siekaczy,
nagryzanie na rękojeść szczoteczki do zębów z wymodelowanym na końcu skosem,
Zaburzenia Poprzeczne
/wzmocnienie mięśni po przeciwnej stronie do powodujących zbaczanie żuchwy/
żucie obustronne,
,max. ruchy w stronę przeciwną,
nagryzanie na szczoteczkę /zgryz krzyżowy przedni/,
nagryzanie przyrządu Cheneta zębami bocznymi po stronie przeciwnej,
przesuwanie żuchwy pod naciskiem opartej dłoni na stronę przeciwną,
spanie na stronie przeciwnej do zaburzenia,
Zaburzenia Pionowe
/wzmocnienie mięśni żwaczy/
reedukacja czynności połykania
dociskanie zębów w zgryzie prostym,
klaskanie językiem /grzbiet języka z tyłu podniebienia,koniuszek z przodu lecz nie pomiędzy zębami/,
masaż podniebienia koniuszkiem języka wzdłuż linii pośrodkowej /zgryz otwarty/,
przytrzymywanie koniuszkiem języka na fałdach podniebiennych tabletki,gumki i przełykanie śliny,
cofanie języka trzymanego poprzez osobę wspomagającą,
Oddychanie poprzez Usta I Hipotonia Warg I Policzków
ćwiczenie Skalouda,
wciąganie i zagryzanie wargi górnej zębami dolnymi,
pociąganie za uchwyt płytki przedsionkowej,
gwizdanie,
dmuchanie w trąbkę,wiatraczek,
ćwiczenie z krążkiem Friela /trzymanie krążka wargami w czasie rytmicznych wdechów i wydechów tak,by nie opierał się o bródkę a wraz ze wzrostem sprawności warg,trzyma w go w coraz cieńszej części,
Wskazania
przygotowanie do aparatu regulacyjnego i wspomaganie jego działania /aparat blokowy w tyłożuchwiu + ćwiczenie Rogersa/,
podstawowe leczenie u małych dzieci /nabyte wady czynnościowe/,
w leczeniu retencyjnym do uzyskania równowagi napięcia i siły mięśni,
Gimnastyka lecznicza polega na zmianie napięcia i siły mięśni mającą na celu doprowadzenie do równowagi między mięśniami działającymi antagonistycznie (przeciwstawnie). W wielu opracowaniach naukowych udowodniono, iż poprawna czynność mięśni, ich napięcie i siła warunkują harmonijny rozwój łuków zębowych, czyli zgryzu. Niepoprawne napięcie niektórych mięśni twarzy może odciskać własne piętno na warunkach zgryzowych i prowadzić do deformacji szczęk. ,,by temu zapobiec stosujemy ćwiczenia bierne i czynne. Bierne ćwiczenia wykonuje się zwykle u młodszych dzieci i polegają one np. na stosowaniu masażu mięśni. Ćwiczenia czynne wykonywane są u dzieci, które mogą już świadomie wykonywać gimnastykę leczniczą, polegającą na napinaniu i rozlu1nianiu mięśni hipotonicznych, czyli takich, które są słabe, o małej sile. Warunkiem wdrożenia gimnastyki leczniczej jest przeprowadzenie poprzez ortodontę testów czynnościowych u dziecka, określających różnicę siły i napięcia mięśni. Ćwiczenia lecznicze mogą być służące jako wyłączna sposób lecznicza w razie mniej nasilonej wady zgryzu albo w powiązaniu z zastosowaniem aparatów ortodontycznych przy większych zniekształceniach zgryzowych. Doboru ćwiczeń mięśniowych dokonuje ortodonta w zależności odo wady zgryzu, wieku dziecka i możliwości jego współpracy.
Odpowiednikiem powszechnie stosowanej mioterapii w ortodoncji jest ćwiczenie polegające na wysuwaniu żuchwy, w sytuacjach, gdy jest ona w stanie spoczynku cofnięta ( tak zwany tyłozgryz albo tyłożychwie). Innym

odpowiednikiem mioterapii jest masaż górnej wargi w razie za mocno wystających zębów ( tak zwany protruzja siekaczy). Jeszcze innym ćwiczeniem jest cofanie żuchwy w czasie jej zamykania, naciskając ręką bródkę w sytuacjach, gdy żuchwa jest za mocno wysunięta ( tak zwany przodozgryz albo przodożuchwie).
Mioterapię przeprowadza się nie tylko u tych dzieci, u których spostrzega się wady zgryzu ale również u tych, u których do wady nie doszło, lecz istnieją czynniki zagrożenia.


odpowiednikiem jest wykorzystywanie mioterapii w razie hipotonii mięśnia okrężnego ust. Hipotonia ,,regularnie towarzyszy nawykowemu oddychaniu poprzez usta. Słaba siła tego mięśnia natomiast skutkuje wychylanie się zębów przednich. Awiczenia polegają na napełnieniu ust powietrzem w rejonie warg, a następnie na przesuwaniu powietrza z jednej strony na drugą. Zamiast powietrza dziecko może wykonywać to ćwiczenia z wodą. Zwiększyć napięcie warg można również dzięki szczególnych przyrządów ortodontycznych. w czasie tych ćwiczeń istotne jest ,,,by dziecko rytmicznie oddychało poprzez nos.
Warunkiem powodzenia leczniczego prowadzonego dzięki tych metod jest systematyczność i współpraca ze strony małego dziecka. Zwykle przeprowadza się je trzy razy na dzień aż do zmęczenia mięśni. Liczbę i częstość ćwiczeń powiększa się stopniowo. w czasie następnych wizyt ortodonta ocenia postęp leczenia i ewentualnie modyfikuje zastosowane ćwiczenia.
http://www.ortostok.com.pl/main.php?strona=2